Υπόψιν Φ. Συρίγου

Σε λίγα μπορεί να διαφωνήσει κανείς με τον Φίλιππο Συρίγο και τις διαπιστώσεις του, έτσι όπως τις διαπύπωσε σήμερα στην Ελευθεροτυπία. Κυρίως διαφωνούμε με τον «κυνισμό» του και την απουσία έστω και μιας λέξης συμπαράστασης στους εργαζόμενους του ΕΤ και του City. Όπως επίσης, το να τα βάζει όλα σε ένα τσουβάλι.

Εν πάση περιπτώσει, αναμφισβήτητα, όπως γράφει «δημοσιογράφοι και εκδότες, δηλαδή αυτοί που γράφουν και βγάζουν τις εφημερίδες, είναι εντελώς ανεύθυνοι για τη φοβερή κατρακύλα των κυκλοφοριών και τη γενικότερη απαξίωση που γνωρίζει ο γραπτός Τύπος στην Ελλάδα, αλλά και αλλού». Ιδιες όμως, είναι οι ευθύνες του ζεύγους Αγγελοπούλου, κ. Συρίγο, και ίδιες οι ευθύνες των εργαζομένων και, κυρίως των δημοσιογράφων; Παλιός στον πιάτσα είστε, και καταλαβαίνετε. Όταν, μετά από την εξοντωτική κόπωση αρκετών ετών στον Ελεύθερο Τύπο, εξαιτίας των αυθαιρεσιών της παλιάς ιδιοκτησίας και κύκλων της ΝΔ, που οδήγησαν σε κρίση την εφημερίδα, έρχεται ένας στρατός «φωστήρων» και «Θεών» της δημοσιογραφίας, που επιβάλλουν με την απειλή της απόλυσης και της τρομοκρατίας ό,τι θέλουν, ισομερώς θα καταλογιστούν οι ευθύνες σε δημοσιογράφους και το κατεστημένο των μεγαλοεπιχειρηματιών;

Να συμφωνήσουμε βέβαια, ότι το συνδικάτο των δημοσιογράφων, η ΕΣΗΕΑ, μάλλον πλάτες κάνει στους εκδότες παρά διεκδικεί το δίκαιο των δημοσιογράφων. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι την ισοπέδωτική αντίληψη «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», η απόσταση είναι τεράστια. Και βέβαια, προσυπογράφουμε την επισήμανση: «Ποια είναι λοιπόν η πραγματική αποστολή του δημοσιογράφου; Η ενημέρωση και ο έλεγχος της εξουσίας. Της κάθε μορφής εξουσίας. Και αντ' αυτών, τι κάνει συνήθως ο «καλός» δημοσιογράφος; Αντί να τεθεί στην υπηρεσία της κοινωνίας, γίνεται δεκανίκι της εξουσίας και ασκεί την όποια ενημέρωση για λογαριασμό της. Δηλαδή, λιποτακτεί, αλλάζει στρατόπεδο, προδίδει». Συμφωνούμε επίσης ότι «σε μια μερίδα δημοσιογράφων, καλός επαγγελματίας θεωρείται εκείνος που δεν δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των αφεντικών», όπως και στο ότι «το αναθεματισμένο ψωμάκι των δημοσιογράφων, που διά της τεθλασμένης γίνεται πολλές φορές παντεσπάνι (και βάλε...)». Τέλος, επαυξάνουμνε στη διαπίστωση: «Πολλοί αποδίδουν την ενδοτικότητά τους στην πίεση των εργοδοτών, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες των καιρών. Ναι, οι καιροί είναι πράγματι δύσκολοι, αλλά και η δημοσιογραφία ένα ιδιόμορφο επάγγελμα, το οποίο απαιτεί να βάλεις το καθήκον μπροστά από το ψωμάκι σου».

Φίλιππε, ξέρουμε ότι έχεις αρκετά θέματα στο συρτάρι σου που άπτονται μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Μπορείς να βοηθήσεις, «φρεσκάροντάς» τα.