Η αξιοπρέπειά μας δεν εκκαθαρίζεται

Η αξιοπρέπεια των εργαζομένων του «Ε.Τ.» δεν εκκαθαρίζεται και δεν πωλείται. Μια αξιοπρέπεια που δεν αφήσαμε να πατήσει κανένα golden boy γιατί τα πιστεύω μας είναι πιο δυνατά. Εχουμε σταθεί στο χώρο με τη σκληρή δουλειά μας γιατί ξέρουμε να δουλεύουμε και όχι να κάνουμε πως δουλεύουμε… Εμείς, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς, έχουμε το κεφάλι ψηλά. Ξέρουμε να στεκόμαστε όρθιοι και περήφανοι και στα ωραία και στα δύσκολα. Και δεν κλαιγόμαστε. Η ζωή, άλλωστε, έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Κανείς δεν είπε ότι είναι ευθεία ισομετρική γραμμή. Σε αυτές τις στιγμές κοιτάμε τους συναδέλφους μας στα μάτια. Εχουμε το σεβασμό της πιάτσας και όλοι στο χώρο μας ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό. Ξέρουμε ότι δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό. Ξενυχτίσαμε, καλύψαμε πορείες, φωτιές, κάναμε ατέλειωτες ώρες ρεπορτάζ δρόμου με ήλιο και ζέστη, κρύο και βροχή, μένοντας παράλληλα ατέλειωτες ώρες μακριά από τις οικογένειές μας. Δεν χρωστάμε σε κανέναν. Μόνο μας χρωστούν γιατί με το δικό μας κόπο και στη δική μας πλάτη κάποιοι δήλωναν διευθυντές, μεγαλοστελέχη, ιδιοκτήτες. Κανείς, όμως, από αυτούς δεν είχε την ντομπροσύνη να το παραδεχτεί. Να παραδεχθεί ότι η εφημερίδα είναι οι εργαζόμενοί της. Για την ακρίβεια δεν τους άκουσαν ποτέ. Απαξιούσαν γεμάτοι έπαρση και αλαζονεία. Για εκείνους όλα ήταν δημιούργημα της «dream team». Μιας dream team που δεν είχε τα κότσια να σηκώσει τα μάτια στο διευθυντή της και να πει «αυτό που λες δεν γίνεται». Μιας «dream team» που προκειμένου να μην θυσιάσει τον παχυλό μισθό της, θυσίαζε καθημερινά τη δική της αξιοπρέπεια μέχρι την τελευταία στιγμή. Τώρα δεν είναι πουθενά. Εμείς είμαστε εδώ. Συνάδελφοι που έχουμε παιδιά, συνάδελφοι που είναι παντρεμένοι κι εργάζονται και οι δύο στον «Ε.Τ.», συνάδελφοι οι οποίοι έχουν συγγενείς που παλεύουν με ανίατες ασθένειες, συνάδελφοι που ο σύντροφός τους έφυγε νωρίς.

Συνάδελφοι που υπήρξαν κι εξακολουθούν να είναι συνάδελφοι.

Κωνσταντίνα Γαρνέλη