Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Ένα «ταξίδι» που άρχισε σαν όνειρο και τέλειωσε (;) σαν εφιάλτης

Αργά το βράδυ της περασμένης Κυριακής (21 Ιουνίου) ετοιμαζόμουν να φύγω από το γραφείο, όταν ένα ανεξήγητα έντονο προαίσθημα μ’ έκανε να νιώσω πως ήταν η τελευταία φορά που έγραψα γι’ αυτή την εφημερίδα! Με κυρίεψε μια βαθιά μελαγχολία κι’ ένας άγριος φόβος που δεν τόλμησα να μοιραστώ με κανέναν εκείνη τη νύχτα. Δυστυχώς επαληθεύτηκε λίγες ώρες μετά. Έχω λησμονήσει πόση ώρα έμεινα καθηλωμένη μπροστά στον υπολογιστή πριν χαϊδέψω ασυναίσθητα το πληκτρολόγιο και του πω… «καληνύχτα». Θυμάμαι μόνο πως πέρασαν μπροστά μου, σαν πλάνα κινηματογραφικής ταινίας, 2,5 αξέχαστα χρόνια στη «Ζωή» του «Ελεύθερου Τύπου». Οι σελίδες ή οι στήλες που κατέγραφαν τις ζωές των άλλων γέμιζαν τη δική μου, από το 2007 που είχα την τύχη να είμαι στον «ΕΤ», μαζί σας, πολύ πριν από τις απίστευτες καταστάσεις, που (όπως πολλοί συνάδελφοι γνωρίζουν) έζησα τους τελευταίους μήνες. Τα άντεξα όλα, γιατί – όπως ο Τένεσι Ουίλλιαμς (η σύγκριση αφορά το συγκεκριμένο συναίσθημα και τίποτα παραπάνω) – είμαι πραγματικά ζωντανή μόνο όταν γράφω.
Αγαπημένοι συνάδελφοι, ευχαριστώ για την αγάπη και τη συμπαράστασή σας. Όμως, δεν βιάζομαι να αποχαιρετήσω κανέναν. Έστω για λίγο ακόμα, όσο δίνουμε το παρόν σ’ αυτό το κτίριο, «I don’t want realism. I want magic!»… Ίσως γιατί μού είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω πώς αυτό το «ταξίδι» που ξεκίνησε ονειρεμένα λήγει τόσο άδοξα.

Μαρία Παπαδημητρίου

3 σχόλια:

greekgaylolita είπε...

Αχ αγαπητη..
Στο χωρο υπαρχουν πολλοι που τους αρεσει να παιρνουν στο λαιμο τους αθωο κρεας.
Οι περισσοτεροι ειναι για να τους κλαις βεβαια.
Το θεμα ειναι να εξακολουθησουμε να σιχαινομαστε τη σκανδαλωδη σταση τους και να καγχαζουμε οταν τους βλεπουν να τρεχουν λαχανιασμενοι πισω απο το εαυτο τους.
Και ισως στην επομενη στροφη, πατσισουμε καπως..

manos είπε...

Λεωφορείον "Η διεκδίκηση"

(τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα).

Estes - Iasmos 1998 είπε...

"Journalism -- an ability to meet the challenge of filling the space" by Rebecca West.
Ξέρω τι σημαίνει για σένα το γράψιμο. Ειδικά το τελευταίο καιρό που πέρασες "ιδιαίτερα" ζόρια. Μην απελπίζεσαι. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ορμή του μυαλού σου. Μόνο εσύ η ίδια. Και επειδή οι Monty Python τραγούδησαν "Always Look on the Bright Side of Life" δες και εσυ την καλή πλευρά. ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΣΤΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙΣ ΠΟΣΟ ΑΚΤΙΒΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΥΡΟΠΙΤΑ. Κουράγιο. Κάποιοι πιστεύουν σε σένα.