Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Good night & good luck...

Ο τελευταίος από τους πέντε διευθυντές που άλλαξε η ιδιοκτησία του ζεύγους Αγγελοπούλου μέσα σε τρία χρόνια, κ. Σ. Κοτρώτσος, γράφει σήμερα σε υστερόγραφο άρθρου του, στην εφημερίδα Real News: «Λυπάμαι, γιατί λόγω της απεργίας της ΕΣΗΕΑ δεν κατέστη δυνατόν να πούμε αντίο στους αναγνώστες μας. Μας στερήθηκε η δυνατότητα να εκδώσουμε το τελευταίο φύλλο, να κλάψουμε, να θυμώσουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους» (...).

Τι αντίο ήθελε να πει; Αυτό το «ευχαριστούμε το ζεύγος Αγγελοπούλου», που έγραψε και του το έκοψαν οι δημοσιογράφοι, όταν το είδαν στην πρώτη σελίδα που έφτιαξε ο ίδιος; Αυτός ήταν ο θυμός του; Ετσι σκόπευε να πεί «τα πράγματα με το όνομά τους»; Οσον αφορά το «να κλάψουμε», τι να πεί κανείς... Άλλα τα δάκρυα εκείνου που χάνει το παντεσπάνι, κι άλλα εκείνων που χάνουν ψωμί τους. Και κυρίως, άλλα τα δάκρυα εκείνων που αρνούνται να δεχτούν ότι ηττήθηκαν...

2 σχόλια:

Μαρία Λασσιθιωτάκη είπε...

Το «πένθος» μιας βαριάς απώλειας

Οι δημοσιογράφοι του «Ζωή» (ΕΤ 2) υπήρξαν δυνατές, ίσιες και χωρίς περιστροφές προσωπικότητες, γεμάτες όνειρα πάνω σε λευκά χαρτιά. Τα υπηρετούσαν καθημερινά με το πάθος της γραφής τους αλλά, το κυριότερο, με τις επιλογές τους, όντας πολύ μακριά από την εύκολη αναρρίχηση και την χωρίς ιδανικά επαγγελματική εξασφάλιση. Τώρα αντιμετωπίζουν, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον ΕΤ, το «πένθος» μιας βαριάς απώλειας, όπως είναι το δικαίωμα εργασίας…



Μαρία Λασσιθιωτάκη, ψυχολόγος

Pantool είπε...

Τι εννοεί ο κ. Κοτρώτσος ότι τους στερήθηκε? Μήπως δεν βγήκε έκδοση μιας και υπήρξε απεργία των δημοσιογράφων? Μήπως ο ίδιος δεν θεωρεί τον εαυτό του δημοσιογράφο? Μήπως θεωρεί πεθαμένο τον ΕΤ και γιαυτο ήθελε να πει αντίο χωρίς να παλέψει να του ξαναδώσει ζωή? Μήπως δεν αντιλαμβάνεται πως έβαλε ένα μεγάλο λιθαράκι στον τάφο του? Είστε για κλάματα κ. Κοτρώτσε και δυστυχώς ποτέ δεν εργαστήκατε στον ΕΤ. Ησαστε απλά ένας περαστικός υποτελής.