Με αφορμή το αιφνιδιαστικό λουκέτο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, έχει ενδιαφέρον να ρίξουμε μια ματιά στα προβλήματα μεγάλων ξένων εφημερίδων και να δούμε πώς αυτές σώθηκαν ή δεν σώθηκαν.
Γαλλία: Κρατική παρέμβαση.
Η παρέμβαση του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, υπέρ του τύπου, δείχνει το ενδιαφέρον της γαλλικής κυβέρνησης για τα ΜΜΕ. Ο Σαρκοζί ανακοίνωσε σχέδιο για τη διάσωση του τύπου και την στήριξη των ΜΜΕ. Η βοήθεια 200 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο βοήθεια στους διανομείς, η δημιουργία ειδικού Ταμείου που θα τροφοδοτείται από δωρεές, η δωρεάν συνδρομή για κάθε νέο μια μέρα την εβδομάδα, αποτελούν προτάσεις που, όπως πιστεύεται, ενδέχεται να σώσουν τις ιστορικές εφημερίδες, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Η εφημερίδα Liberation κατάφερε να επιβιώσει, μετά από πολλά προβλήματα, όταν την αγόρασε ο πολυεκατομμυριούχος Ρότσιλντ, ο οποίος υποχρέωσε τον τότε διευθυντή και ιστορικό πρόσωπο της εφημερίδας, Σερζ Ζιλί, να αποχωρήσει. Ακολούθησαν απολύσεις, η εφημερίδα όμως δεν έκλεισε. Ο Εντουάρ ντε Ροτσίλντ αγόρασε το 37% των μετοχών της «Λιμπερασιόν» κι έγινε ο βασικός μέτοχος της εφημερίδας. Οι εργαζόμενοι ενέκριναν με ψηφοφορία την είσοδο στο κεφάλαιο της εφημερίδας του Εντουάρ ντε Ροτσίλντ και εκείνος δεσμεύθηκε να επενδύσει 20 εκατομμύρια ευρώ στην ανάπτυξη της εφημερίδας.
Στην εφημερίδα Le Monde, οι δυσκολίες σε επίπεδο δομής, η πτώση της κυκλοφορίας και η μείωση των διαφημίσεων τράνταξαν την ανεξαρτησία της πιο ιστορικής ευρωπαϊκής εφημερίδας, η οποία είχε ιδρυθεί με μετόχους και δημοσιογράφους. Στην πορεία αναγκάστηκε να παραιτηθεί του προνομίου της και να επιτρέψει στο κεφάλαιο να εισχωρήσει.
ΗΠΑ: Σχέδια σωτηρίας.
Η εφημερίδα Νew Υork Τimes πούλησε κτιριακές εγκαταστάσεις για να αποπληρωθούν χρέη, η Los Αngeles Τimes μείωσε δραστικά τον αριθμό των δημοσιογράφων της, ενώ στα θύματα της κρίσης περιλαμβάνονται οι εφημερίδες του ομίλου Tribune, η (Chicago Tr., η Minneapolis Star Tribune και η Philadelphia Inquirer). Η συμφωνία ανάμεσα στους εργαζομένους και τη διοίκηση της Boston Globe έδωσε το φιλί της ζωής στην ιστορική εφημερίδα των ΗΠΑ που μετράει 137 χρόνια ζωής. Μετά από μήνες διαβουλεύσεων, ο γίγαντας New York Times που κατέχει το έντυπο από το 1993 και το σωματείο Boston Newspaper Guild, το οποίο εκπροσωπεί περίπου 700 εργαζόμενους κατέληξαν σε προκαταρκτική συμφωνία. Το αναθεωρημένο σχέδιο για τη σωτηρία της εφημερίδας -που αναμένεται να λάβει και οριστικά πράσινο φως στις 20 Ιουλίου, οπότε και θα ψηφίσουν οι εργαζόμενοι- προβλέπει μεταξύ άλλων περικοπή μισθών κατά 5,9% και τροποποίηση των συμβάσεων σε θέματα ασφάλισης.
Σουηδία: Κυβερνητικές χρηματοδοτήσεις.
Από το 1971 έχει θεσπιστεί ένα σύστημα οικονομικών ενισχύσεων προς τις εφημερίδες με κριτήριο την κυκλοφορία και τα έσοδα. Η κυβέρνηση προσφέρει επιχορηγήσεις, με τη μορφή κρατικής διαφήμισης, σε τοπικά έντυπα. Η κατανομή της κρατικής διαφήμισης γίνεται με γνώμονα την προστασία της πολυφωνίας. Έτσι, τα έντυπα χαμηλότερης κυκλοφορίας έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα της κρατικής διαφήμισης. Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θεώρησε ότι η εν λόγω νομοθεσία συνιστά παρέμβαση στον ελεύθερο ανταγωνισμό και κάλεσε τη Στοκχόλμη να συμμορφωθεί με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Θέτοντας επί τάπητος και πάλι το ζήτημα των ορίων μεταξύ επιχειρηματικότητας και κοινωνικού αγαθού στην ενημέρωση.
Γαλλία: Κρατική παρέμβαση.
Η παρέμβαση του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, υπέρ του τύπου, δείχνει το ενδιαφέρον της γαλλικής κυβέρνησης για τα ΜΜΕ. Ο Σαρκοζί ανακοίνωσε σχέδιο για τη διάσωση του τύπου και την στήριξη των ΜΜΕ. Η βοήθεια 200 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο βοήθεια στους διανομείς, η δημιουργία ειδικού Ταμείου που θα τροφοδοτείται από δωρεές, η δωρεάν συνδρομή για κάθε νέο μια μέρα την εβδομάδα, αποτελούν προτάσεις που, όπως πιστεύεται, ενδέχεται να σώσουν τις ιστορικές εφημερίδες, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Η εφημερίδα Liberation κατάφερε να επιβιώσει, μετά από πολλά προβλήματα, όταν την αγόρασε ο πολυεκατομμυριούχος Ρότσιλντ, ο οποίος υποχρέωσε τον τότε διευθυντή και ιστορικό πρόσωπο της εφημερίδας, Σερζ Ζιλί, να αποχωρήσει. Ακολούθησαν απολύσεις, η εφημερίδα όμως δεν έκλεισε. Ο Εντουάρ ντε Ροτσίλντ αγόρασε το 37% των μετοχών της «Λιμπερασιόν» κι έγινε ο βασικός μέτοχος της εφημερίδας. Οι εργαζόμενοι ενέκριναν με ψηφοφορία την είσοδο στο κεφάλαιο της εφημερίδας του Εντουάρ ντε Ροτσίλντ και εκείνος δεσμεύθηκε να επενδύσει 20 εκατομμύρια ευρώ στην ανάπτυξη της εφημερίδας.
Στην εφημερίδα Le Monde, οι δυσκολίες σε επίπεδο δομής, η πτώση της κυκλοφορίας και η μείωση των διαφημίσεων τράνταξαν την ανεξαρτησία της πιο ιστορικής ευρωπαϊκής εφημερίδας, η οποία είχε ιδρυθεί με μετόχους και δημοσιογράφους. Στην πορεία αναγκάστηκε να παραιτηθεί του προνομίου της και να επιτρέψει στο κεφάλαιο να εισχωρήσει.
ΗΠΑ: Σχέδια σωτηρίας.
Η εφημερίδα Νew Υork Τimes πούλησε κτιριακές εγκαταστάσεις για να αποπληρωθούν χρέη, η Los Αngeles Τimes μείωσε δραστικά τον αριθμό των δημοσιογράφων της, ενώ στα θύματα της κρίσης περιλαμβάνονται οι εφημερίδες του ομίλου Tribune, η (Chicago Tr., η Minneapolis Star Tribune και η Philadelphia Inquirer). Η συμφωνία ανάμεσα στους εργαζομένους και τη διοίκηση της Boston Globe έδωσε το φιλί της ζωής στην ιστορική εφημερίδα των ΗΠΑ που μετράει 137 χρόνια ζωής. Μετά από μήνες διαβουλεύσεων, ο γίγαντας New York Times που κατέχει το έντυπο από το 1993 και το σωματείο Boston Newspaper Guild, το οποίο εκπροσωπεί περίπου 700 εργαζόμενους κατέληξαν σε προκαταρκτική συμφωνία. Το αναθεωρημένο σχέδιο για τη σωτηρία της εφημερίδας -που αναμένεται να λάβει και οριστικά πράσινο φως στις 20 Ιουλίου, οπότε και θα ψηφίσουν οι εργαζόμενοι- προβλέπει μεταξύ άλλων περικοπή μισθών κατά 5,9% και τροποποίηση των συμβάσεων σε θέματα ασφάλισης.
Σουηδία: Κυβερνητικές χρηματοδοτήσεις.
Από το 1971 έχει θεσπιστεί ένα σύστημα οικονομικών ενισχύσεων προς τις εφημερίδες με κριτήριο την κυκλοφορία και τα έσοδα. Η κυβέρνηση προσφέρει επιχορηγήσεις, με τη μορφή κρατικής διαφήμισης, σε τοπικά έντυπα. Η κατανομή της κρατικής διαφήμισης γίνεται με γνώμονα την προστασία της πολυφωνίας. Έτσι, τα έντυπα χαμηλότερης κυκλοφορίας έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα της κρατικής διαφήμισης. Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θεώρησε ότι η εν λόγω νομοθεσία συνιστά παρέμβαση στον ελεύθερο ανταγωνισμό και κάλεσε τη Στοκχόλμη να συμμορφωθεί με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Θέτοντας επί τάπητος και πάλι το ζήτημα των ορίων μεταξύ επιχειρηματικότητας και κοινωνικού αγαθού στην ενημέρωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου