Πλάκωσαν τα κοράκια

Υπάρχουν αυτοί που κατανοούν ότι, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η πρώτη μεγάλη επιχείρηση στην Ελλάδα –όχι μόνον στο χώρο των ΜΜΕ- έβαλε λουκέτο. Καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν προοιωνίζει κακές εξελίξεις μόνον για τα ΜΜΕ, αλλά συνολικά για τους εργαζόμενους. Υπάρχουν όμως, και εκείνοι, ως επί το πλείστον εκδότες και τα φερέφωνά τους, που, αν και στα τηλεοπτικά παράθυρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους 450 εργαζόμενους που θα βρεθούν στο δρόμο, προσδοκούν στον κανιβαλισμό του Ελεύθερου Τύπου και του Σιτυ, των αναγνωστών τους, των ακροατών τους και βέβαια της διαφημιστικής πίτας. Τι να πεί κανείς για αποτυχημένους «επιχειρηματίες»; Εμείς από την πλευρά μας να θυμήσουμε λίγο ορισμένες κρίσιμες στιγμές του Ελεύθερου Τύπου, έτσι όπως τις παρουσίαζει το σάϊτ http://www.antinews.gr/?p=7010:

Ο θάνατός του Βουδούρη το 1990 σε ένα περίεργο αυτοκινητιστικό δυστύχημα σήμανε και την αρχή της πτώσης του ΕΤ, αφού δεν άφησε κληρονόμους και ο έλεγχός του πέρασε στο «Ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη», στο οποίο κουμάντο έκαναν τότε τρία κορυφαία στελέχη της ΝΔ (Μ. Έβερτ, Γ. Βαρβιτσιώτης, Γ. Παλαιοκρασσάς). Μετά το θάνατο του Βουδούρη τη διεύθυνση της εφημερίδας ανέλαβε ο Δημήτρης Ρίζος και η εφημερίδα προχώρησε κουτσά στραβά. Κάποια στιγμή όμως το 1994 ορισμένοι από το ΔΣ της εφημερίδας θέλησαν να την πουλήσουν (με την βοήθεια όπως λεγόταν τότε του μακριού χεριού του -ποιου άλλου; - του Μητσοτάκη που δεν είχε τότε μεγάλη εφημερίδα), ξέσπασαν εσωτερικές διαμάχες, ο Δ. Ρίζος πήρε το μέρος της Αγίας Οικογενείας, οι άλλοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον Έβερτ που ήταν τότε πρόεδρος της ΝΔ και τελικά το φθινόπωρο του 1994 ο Δ. Ρίζος αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τον Ελεύθερο Τύπο και να ιδρύσει τον «Αδέσμευτο Τύπο».

Την θέση του κατέλαβε ο παλιός φίλος του Βουδούρη Μάκης Σαρρής, ως εκπρόσωπος μιας περιστασιακής πλειοψηφίας στο Δ.Σ. του «Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη», ιθύνων νους της οποίας ήταν ο Γιώργος Κύρτσος. Ο τελευταίος είχε δεχθεί να στηρίξει τον Μ. Σαρρή, για να τον «φάει» αργότερα. Αυτό έγινε το 1996 αφού προηγουμένως ο Έβερτ και ο Βαρβιτσιώτης επέβαλαν στο ΔΣ της εφημερίδας και άλλαξαν τους συσχετισμούς τον έμπορο οπλικών συστημάτων Θ. Λιακουνάκο (που αγόρασε και το 10% των μετοχών της εφημερίδας).

Επί της διεύθυνσής του Κύρτσου η στροφή του ΕΤ προς τις θέσεις του σημιτικού εκσυγχρονισμού και άλλων διαπλεκομένων ήταν περισσότερο από σαφής, όπως και η κυκλοφοριακή πτώση της εφημερίδας. Αυτός ήταν και ο ένας λόγος που ο Κύρτσος έφαγε κι αυτός το κεφάλι του. Ο άλλος ήταν ότι στη σύγκρουση εκείνης της εποχής της ΝΔ με το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» και τον Κόκκαλη στράφηκε εναντίον του …Καραμανλή. Λέγεται μάλιστα ότι σπουδαίο ρόλο στα πράγματα έπαιζε τότε και η …Νίκη Τζαβέλλα που είχε πολύ καλές σχέσεις και με τον Κύρτσο και με τον Γ. Βαρβιτσιώτη και φυσικά και με τον Κόκκαλη. Γι αυτό προφανώς ο Γ. Καρατζαφέρης πρότεινε χθες να αναλάβει τον ΕΤ πάλι ο Κύρτσος. Εκτός από κουμπάρος του κ. Έβερτ, ο Θ. Λιακουνάκος ήλεγχε εκείνη την εποχή και κάποιο «Διεθνές Επιχειρηματικό και Πολιτιστικό Κέντρο ΑΕ», το οποίο ησχολείτο με μετακλήσεις καλλιτεχνών και παρόμοια θεάρεστα έργα. Μεταξύ των μελών του ΔΣ του ήταν και ο κ Σταύρος Ψυχάρης του Παναγιώτου. Από την άλλη μεριά, η σύζυγος του Έβερτ, ήταν συνεταίρος με την πρώην σύζυγο του Ψυχάρη σε εταιρεία που στεγαζόταν στην οδό Αναγνωστοπούλου κοντά στο σπίτι του Σημίτη. Και φυσικά ο κ. Ψυχάρης ήταν κι αυτός κουμπάρος του Κοκκαλίνου.

Με αυτά και με άλλα και αφού κανένας δεν ασχολείτο με την έκδοση της εφημερίδας αλλά με τις μπίζνες -η κυκλοφορία έπεσε από τις 200.000 που ήταν ημερησίως επι Βουδούρη στις 35.000- άρχισαν τα προβλήματα και οι γκρίνιες και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις κάποιοι από το ΔΣ που είχε διορίσει ο μακαρίτης ο Βουδούρης για να προστατεύουν την περιουσία του αποφάσισαν να πουλήσουν την εφημερίδα, αφού προηγουμένως έφεραν σε κατάσταση χρεοκοπίας και το Ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη η περιουσία του οποίου προοριζόταν για την στήριξη του ΕΤ.Τελικά τον Ιούλιο του 2006 επι πανίσχυρης τότε κυβέρνησης της ΝΔ (που κοιτούσε ανήμπορη να φεύγει από τα χέρια της ΝΔ η σημαντικότερη εφημερίδα της παράταξης) το ζεύγος Αγγελοπούλου αγοράζει την εφημερίδα. Τη συνέχεια την γνωρίζετε όλοι.

Ηθικό δίδαγμα: Μια εφημερίδα, σαφούς πολιτικής τοποθέτησης, αλλά ταυτόχρονα προπύργιο της μαχητικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, χάρις στην οποία είχε φτάσει στην πρώτη θέση της κυκλοφορίας, έγινε μετά τον θάνατο του ιδρυτή της έρμαιο στα χέρια ανίκανων πολιτικών και πονηρών επιχειρηματιών για να κλείσει άδοξα τελικά. Και την βασική ευθύνη γι αυτό την έχει ή ίδια η ΝΔ. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.