Μήνυμα από Θεσσαλονίκη

Ήρθα στον <<Ελεύθερο Τύπο>> την 1η Ιουνίου 2001. Γεμάτος όνειρα και μεγάλη όρεξη για δουλειά. Ήμουν ο <<τρίτος>> της παρέας του ανταποκριτικού γραφείου της εφημερίδας στη Θεσσαλονίκη. Ρεπορτάζ, αποστολές, αποκλειστικά, μικρά και μεγάλα θέματα. Όλα για μία μεγάλη εφημερίδα που εξακολουθώ να θεωρώ πως είναι ο Ελεύθερος Τύπος.
Μας χώριζουν 500 (και κάτι) χιλιόμετρα από τα <<κεντρικά>> γραφεία. Αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στην ανάπτυξη εξαιρετικών επαγγελματικών και προσωπικών σχέσεων με όλους. Από τους συναδέλφους στο τηλεφωνικό κέντρο και τη γραμματεία, μέχρι τους φωτογράφους, τους συντάκτες, τους αρχισυντάκτες, τη διεύθυνση.
Οι φωνές πως το Ίδρυμα Βουδούρη ήθελε να δώσει το <<παιδί>> του μας πανικόβαλε. Ποιος θα έπαιρνε την εφημερίδα; Τι στόχους είχε; Πόσο θα την κρατούσε; Που θα την οδηγούσε;
Η ανακοίνωση της αγοράς της εφημερίδας από το ζευγός Αγγελοπούλου ήρθε στο γραφείο μου ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ του 2006. Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες. Οι συνάδελφοι από τη Θεσσαλονικη έπαιρναν τηλέφωνο για να μας συγχαρούν. Θεωρούσαν πως τα προβλήματα για την εφημερίδα ειχαν πλέον οριστικά ξεπεραστεί... Πόσο λάθος είχαν!
Και τον Μάιο του 2007, το νέο ξεκίνημα.. Νέο τρέξιμο, νέα θεματολογία, νέο αναγνωστικό κοινό, νέα προσπάθεια, νέα αρχή... Δημοσιογραφική κάλυψη εκλογών στα Σκόπια μέχρι την συναυλία της Χαντισέ στη Κομοτηνή. Δύο χρόνια μετά θεωρούσαμε ότι το είχαμε βάλει το μαγαζί σε μία τάξη... Είχαν βέβαια μεσολαβήσει οι απανωτές αλλαγές διευθυντών.... Ήρθαν και τα ευρωπαϊκά βραβεία σχεδιασμού, τα εξαιρετικά σχόλια των συναδέλφων από τις υπόλοιπες εφημερίδες....
Το <<μωρό>> μας , το οποίο κατά το παρελθόν είναι περάσει πολλές φορτούνες, ο City 995, άρχισε δειλά δειλά να στέκεται στα πόδια του...
Και ξαφνικά... το λουκέτο! Γιατί; Ποιος μπορεί να πετά στο δρόμο 500 οικογένειες; Βρεθήκαμε, από τη μία στιγμή στην άλλη, στην ίδια θέση με όλους εκείνους τους απολυμένους που καλύπταμε στα ρεπορτάζ...
Η σκέψη μου είναι μαζί σας και στον κοινό μας αγώνα.. Θα ήθελα να συμμετάσχω και εγώ στη πορεία, αλλά πρέπει να μείνω πίσω να προστατεύσω τη περιουσια της εφημερίδας στη Θεσσαλονίκη. Να κοιτάξουμε γραφείο μας στη Τσιμισκή και να αποτρέψουμε τον εκκαθαριστή να μπει μέσα...
Πολλά και θερμά ευρχαριστώ στους συναδέλφους που τόσα χρόνια δουλέψαμε μαζί... Ελπίζω και εύχομαι να συνεχίσουμε συντομα να δουλεύουμε και πάλι για τον Ελεύθερο Τύπο.
Θα ήταν όμως παράλειψη να μην ευχαριστήσω σχεδόν όλους τους συναδέλφους της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι μόλις έμαθαν για την απόφαση του λουκέτου πήραν τηλέφωνο για να εκφράσουν την συμπαράστασή τους, γεγονός που μαρτυρά την αγάπη τους τόσο προς την εφημερίδα όσο και προς τα άτομα που στελεχώνουν το ανταποκριτικό γραφείο...
ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους....
Άγγελος Αγγελίδης