Τι τύπος ήταν τελικά αυτός ο «Ελεύθερος Τύπος»;

Το αποχαιρετιστήριο κείμενο του Κώστα Αργυρού (προοριζόταν για την αυριανή σελίδα 3 του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ αν έβγαινε):

Τι τύπος ήταν τελικά αυτός ο «Ελεύθερος Τύπος»; Τον γνώρισα ένα ζεστό απόγευμα του Απρίλη του 2007, σε εκείνο το κτίριο στον Άλιμο που δεν κόπιαζε πολύ για να μαρτυρήσει ότι οι καλές του εποχές ήταν χαμένες στο μακρινό παρελθόν. Η αλήθεια είναι ότι σαν «νέος» εκείνη την ημέρα ένοιωσα λίγο άβολα. Ήξερα από συναδέλφους για το καλό κλίμα που επικρατούσε μεταξύ τους ακόμα και στις δύσκολες εποχές. Ήταν αυτό που κράτησε την εφημερίδα ζωντανή ακόμα και στις πιο μεγάλες φουρτούνες. Όμως εκείνη την στιγμή ένοιωσα μια ένταση.
Την εφημερίδα δεν την ήξερα καλά. Αλλά δεν είπα ποτέ ότι θα «ντρεπόμουν να την κρατήσω στα χέρια μου», όπως κάποιοι από τους ειδήμονες, που παρήλασαν τα τελευταία δυόμιση χρόνια και δεν της κληροδότησαν παρά μόνο πληγές…
Υπήρχε καχυποψία στην αρχή. Υπήρχαν κάποιοι που προσπάθησαν να μας χωρίσουν σε «παλιούς» και «καινούριους». Όμως ξεχώριζαν εκείνοι που δε μίλαγαν παρά με τη δουλειά τους. Ο Αντρέας για παράδειγμα. Υπέφερε στωϊκά όχι μόνο τις αλλαγές των διευθυντών αλλά και τις μεταβολές στις εκάστοτε διαθέσεις τους.

Νέα εικόνα

Σε κάποια στιγμή οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ μας άρχισαν να πέφτουν. Ο νέος σχεδιασμός κέρδισε βραβεία. Το νέο κτίριο μας άλλαξε τη διάθεση και έδωσε ελπίδες για ένα νέο φτερούγισμα. Από την ιδιοκτησία ακούγονταν διαβεβαιώσεις ότι «μπορείτε να γράφετε ελεύθερα ότι πιστεύετε».
Όμως στη ζωή τις τύχες μας δεν την καθορίζουν μόνο αυτοί, που μας αγαπούν. Ο νέος «Ελεύθερος Τύπος» έμοιαζε με μια πλούσια, κομψή και ανανεωμένη κυρία, που όλοι ήθελαν να φωτογραφίζονται στο πλευρό της. Της προξενεύτηκαν «μνηστήρες» που θαμπώθηκαν από τη «χλιδή» της προίκας της. Ηθελαν να μοιραστούν τα λεφτά της, όχι τα όνειρά της.
Εγώ θα μίλαγα για ένα υπερσύγχρονο καράβι, που το ρίχνεις στη θάλασσα με καπετάνιους, που η εμπειρία τους συνοψίζεται στο ότι μικροί αρέσκονταν να συναρμολογούν ιστιοφόρα…
Ολοι εμείς, που αγαπήσαμε αυτό το εγχείρημα, που από σήμερα θα αισθανόμαστε ότι μας λείπει τόσο πολύ, η καθημερινότητα της γραπτής δημοσιογραφίας, που κάποιες φορές μπορεί και να μας φαινόταν και λίγο «βάσανο», δηλαδή η ζύμωση, η κουβέντα, οι τσακωμοί, το γράψιμο ξέρουμε αυτό που λένε εδώ και καιρό οι ειδικοί. Οι εφημερίδες είναι ναυαρχίδες. Όταν βουλιάζουν το λάθος δεν είναι του μούτσου. Είναι του καπετάνιου… Αν φταίξαμε εμείς «το πλήρωμα» σε κάτι, είναι ότι δεν φωνάξαμε αρκετά δυνατά όταν βλέπαμε την πλώρη να σημαδεύει… ξέρα.

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στις 10 Απριλίου του 1983 από τον Αρη Βουδούρη. Ηταν η δεύτερη ελληνική εφημερίδα που αποφάσισε να δοκιμάσει το σχήμα ταμπλόιντ στην Ελλάδα.ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΤΗΚΕ στην οικογένεια Αγγελοπούλου το καλοκαίρι του 2006. ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ από την ισπανική Innovation και κυκλοφόρησε με την σημερινή του μορφή στις 23 Μαϊου του 2007 ημέρα του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στην Αθήνα. ΚΛΕΙΝΕΙ σήμερα, 23 Ιουνίου, ημέρα που η Ορθόδοξη εκκλησία τιμά την Κοίμηση Αγίου Μάρκου Ευγενικού.