Η αρχή που δεν έγινε ποτέ

Πριν από 15 χρόνια όταν ήρθα στον «Ελεύθερο Τύπο» από την «Μεσημβρινή», που είχε κλείσει, ένιωσα χαρούμενος γιατί πήγα σε μεγάλη εφημερίδα. Η αλήθεια είναι ότι ο «ΕΤ» «μύριζε» εφημερίδα. Το κλίμα, οι συνάδελφοι, η ανταγωνιστικότητα ακόμα και οι ισορροπίες μέσα στο χώρο εργασίας έδειχναν ότι επρόκειτο για μια μεγάλη εφημερίδα.
Ωστόσο κατάλαβα ότι η τότε εφημερίδα που διοικούνταν από το «Ίδρυμα» είχε δεσμεύσεις και κάποιες … υποχρεώσεις. Βέβαια και ποια εφημερίδα και ποιο μέσο ενημέρωσης δεν έχει υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Όλα έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Παρά ταύτα η εφημερίδα έδειχνε ότι παρέμενε ένα μέσο ενημέρωσης με «νεύρο» και πυγμή. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι κάποιοι από αυτούς που διαχειρίστηκαν την εφημερίδα μετά τον Άρη και την Λίλιαν Βουδούρη φρόντισαν πιο πολύ για τον εαυτό τους παρά την εφημερίδα. Και μένω εδώ χωρίς να θίξω πρόσωπα και καταστάσεις. Ο νοών νοείτω.
Από τότε, όσοι είχαν διορατικότητα, κατάλαβαν ότι αυτή η εφημερίδα δεν είχε μέλλον. Και αυτό φάνηκε τον Ιούνιο του 2006 όταν αγοράσθηκε από το ζεύγος Αγγελοπούλου. Τότε όλοι εμείς οι «παλιοί» πιστέψαμε ότι η εφημερίδα θα μπορέσει να συνεχίσει απρόσκοπτα την λειτουργία της υπό την προστασία του πανίσχυρου οικονομικά ζεύγους.
Από την πρώτη στιγμή όμως που η νέα ιδιοκτησία ανέλαβε τα ηνία της εφημερίδας βλέπαμε το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Τα λάθη ήταν πολλά, τόσο σε επιλογές προσώπων όσο και σε επίπεδο διαχείρισης. Κάποιοι μας έλεγαν ότι δεν έχετε ιδέα από το σύγχρονο μοντέλο έντυπης δημοσιογραφίας και γι’ αυτό κατακρίνετε τις καινοτομίες που γίνονται στην εφημερίδα.
Κάποιοι μάλιστα ξεκίνησαν και μια πολεμική εναντίον μας χαρακτηρίζοντας μας κακούς δημοσιογράφους με ξεπερασμένες ιδέες και παρωχημένες αντιλήψεις. Όσοι κατάφεραν να «επιζήσουν» από το κυνήγι μαγισσών διαπίστωσαν ότι τον τελευταίο χρόνο οι ιθύνοντες είχαν καταλάβει ότι είχαμε δίκιο και άρχισαν να μας δείχνουν εμπιστοσύνη. Το θέμα όμως ήταν ότι ο Ελεύθερος Τύπος είχε πάρει την «κατηφόρα» και απαιτούνταν νέα κεφάλαια για μια νέα αρχή. Αυτή η αρχή δεν έγινε ποτέ. Τουναντίον ήρθε το τέλος.

Γ. Μανουσακάκης

Υστερόγραφο.
Καλό θα είναι κάποιοι να μην αποποιούνται τις ευθύνες τους ή να σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν είναι κακό κάποιος να σηκώνει το χέρι ψηλά και να δέχεται το λάθος του. Άλλωστε τώρα όλοι συλούν πάνω το πτώμα του Ελεύθερου Τύπου.