Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

“Υπάρχει κάτι χειρότερο από τον δήμιο κι αυτός είναι ο βοηθός του”

Τον κ. Γιώργο Λακόπουλο δεν τον γνωρίζουμε καλά γιατί εμφανιζόταν στην εφημερίδα σπάνια τα τελευταία τρία χρόνια που εργαζόταν στον “Ελεύθερο Τύπο” ως σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος.
Είχαμε πάντα την απορία πώς ασκούσε τα καθήκοντά του, όπως περιγράφονταν στην ταυτότητα του φύλλου, αφού δεν είχε φυσική παρουσία. Αρκετοί δεν έχουν συγκρατήσει καν τη φυσιογνωμία του, άλλοι τον θυμούνται να πίνει, περαστικός πάντα, έναν καπουτσίνο και να μιλά όρθιος, για λίγα λεπτά, με τους πολιτικούς συντάκτες.
Οι περισσότεροι έχουν στη μνήμη τους τον κ. Γιώργο Λακόπουλο ως πρωταγωνιστή μίας σκηνής ασυνήθιστης για την εφημερίδα, να λογομαχεί με έναν από τους πολλούς διευθυντές που πέρασαν και κάποιοι να προσπαθούν να τους χωρίσουν γιατί κόντευαν να πιαστούν στα χέρια. Συνέβαιναν και τέτοια παρακμιακά μεταξύ των “χρυσών παιδιών” των Αγγελόπουλων στο “σαλόνι”, που όπως ο ίδιος γράφει, δημιούργησαν.
Διαβάζοντας την επιστολή που έστειλε στο “Βήμα” και δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, καταλάβαμε πολλά: Κυρίως ποιο ήταν το ταλέντο χάρη στο οποίο ανταμειβόταν τόσο πλουσιοπάροχα χωρίς να αναλώνει το χρόνο του στη γαλέρα όπως οι πολλοί.
Γράφει, λοιπόν, ο κ. Λακόπουλος στην επιστολή του προς το “Βήμα” ότι “οι Αγγελόπουλοι δεν παρέλαβαν μία επιτυχημένη εφημερίδα και την έκλεισαν -όπως διατείνονται ορισμένοι. Ενα κουφάρι παρέλαβαν και προσπάθησαν να το αναστήσουν. Πήραν ένα “αχούρι” και δημιούργησαν ένα “σαλόνι”, με εξαιρετικές συνθήκες εργασίας, από πλευράς υποδομών. (...) Με τα δικά τους λεφτά δεν κράτησαν απλώς ζωντανή για τρία χρόνια μια τελειωμένη υπόθεση (...) Είχαν καλές προθέσεις και κουλτούρα δημιουργίας”.
Επειδή δεν έχει νόημα να απαντήσει κανείς επί της ουσίας σε ένα κείμενο με χαρακτηριστικά διαφημιστικής καταχώρησης, ευχόμαστε στον κ. Λακόπουλο να ανταμειφθεί δίκαια για τις υπηρεσίες που προσφέρει από εκείνους στους οποίους τις προσφέρει. Τον διαβεβαιώνουμε ότι είναι πολύ μόνος στην προσπάθειά του να εμφανίσει μία καταστροφική εκδοτική πολιτική ως ηρωικό ατύχημα και του θυμίζουμε ότι συχνά τα όρια μεταξύ του μεγαλείου και του γελοίου είναι δυσδιάκριτα. Επειδή στον κ. Λακόπουλο αρέσουν τα “τσιτάτα” προσωπικοτήτων, τον παραπέμπουμε σε ένα του Οσκαρ Ουάιλντ: “Υπάρχει κάτι χειρότερο από τον δήμιο και είναι ο βοηθός του”.

Οι παλιοί του ΕΤ

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αρχίσαμε πάλι με τους "παλιούς" και τους νέους... Οπως στο στρατό... Καλά τα κατάφερε ο "στρατηγός" Λακόπουλος... Μόνο μην ξεχνάτε ότι οι παλιοί συνήθως απλά "κάνουν ότι δουλεύουν"...

Μ. είπε...

Τον διαχωρισμό τον κάνει η ίδια η επιστολή, όταν μάλιστα "ποινικοποιεί" το δικαίωμα της μεταγραφής, λέγοντας λίγο ως πολύ ότι όσοι ηρθαν τα τελευταία χρόνια ευθύνονται για το ρίσκο των αποφάσεων τους. Δηλ. όχι μόνο δεν θα μπορείς αύριο - μεθαύριο να διεκδικήσεις, αλλά δεν θα μπορείς να κάνεις και μεταγραφή υπό τον φόβο ότι σε χρόνο dt η Χ εφημερίδα θα κλείσει; Δεν θα επεκταθώ να σχολιάσω το σχολιό σου, το ποιος δούλευε και ποιος όχι, άσε να το ξέρουν άλλοι καλύτερα από σένα...

Ergazomenoi Eleftheros Tipos είπε...

Οι εργαζόμενοι του ΕΤ δεν διαχωριζόμαστε σε παλιούς και νέους. Όλοι αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα. Δικαίωμα στον λόγο και τον αντίλογο έχουν όλοι, παλιοί, νέοι, νεότεροι, οποιοσδήποτε νοιώθει ότι θίγεται...

Ανώνυμος είπε...

Παλιόκαιρος... και τρικυμίες στο κεφάλι...

Le canard είπε...

@ανωνυμος1

Είναι προφανές ότι ο νέος είναι ωραίος. Δεν ξέρεις όμως, ένα ρητό που υπάρχει στη δημοσιογραφία: "Ο δημοσιογράφος τα πρώτα πέντε χρόνια γράφει για όλα χωρίς να ξέρει τίποτε και μετά τα 20 χρόνια τα ξέρει όλα αλλά δεν γράφει τίποτα". Αν είσαι νέος θα καταλάβεις μεν, αλλά όχι όσα πρέπει.

Παλιός που στήριξε νέους και νεούδια.

Le canard είπε...

@Ο/Η Μ. είπε...

Ρε παιδιά για το μόνιμο επισκέπτη στον ΕΤ μιλάμε, τον πρασινοφρουρό Λακόπουλο. Ποιός ποινικοποίησε (!!!) μεταγραφές και πράσινα αλογα; Μην μπαίνετε στο τρυπάκι που ήθελαν να βάλουν οι διευθύνσεις τους εργαζόμενους στον Τύπο και να σπρώξουν τους νεοελθέντες κατά των παλαιών, τους νέους ηλικιακά κατά των μεγαλύτερων. Εχετε περισσότερα που σας ενώνουν από τα ψευδοδιλήμματα που σας καλλιεργούν. Κι' εχετε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά σας.

"Stamatia" είπε...

Τον διαχωρισμο "Παλιοί - νέοι" τον βάζει ο ιδιος ο λακές του Λαμπράκη, καθότι, ως golden boy, που ήρθε "να μας σώσει",έφερε μαζί του και τον αέρα και τη ίντριγκα που χαρακτηρίζει λαμπρακανθρώπους, και πέραν του μπλαζέ ύφους είχε και άποψη!
Οι νέοι συνάδελφοι στην εφημερίδα δεν ένιωθαν τόσο έντονα την απαξία γιατί απλά, όταν ήρθαν, τον βρήκαν ήδη μέσα στο μαγαζί, που μεταμορφωνόταν σε .."σαλόνι"!
Οι παλιοί όμως έχουν ένα λόγο παραπάνω να φρικάρουν με τους χαρακτηρισμούς "αχούρι" και "κουφάρι" γιατί τους θίγει προσωπικά! Ηταν μέρος τους...

Οπως και νάχει όμως, το "ευχαριστω" του κ Λακόπουλου στην ...κουλτούρα δημιουργίας της νέας ιδιοκτησίας που "ανέστησε" τη εφημερίδα, μας προσβάλλει όλους, που βρισκόμαστε στα καλά καθούμενα προ τετελεσμένου γεγονότος, ήτοι λουκέτου.
Οι τύποι που μέσα σε μια μέρα μας μετέτρεψαν από ενεργούς επαγγελματίες και ανθρώπους που ζούσαν με αξιοπρέπεια, σε άψυχα στατιστικά νούμερα της ανεργίας στην Ελλάδα ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΝ.

Αυτή τη στιγμή δικαιούμαστε να μιλάμε μόνο ΕΜΕΙΣ, οι εργαζόμενοι του Ελεύθερου Τύπου, νέοι και παλιοί...