Blue Land vs Kalatrava

Η κ.Γιάννα Αγγελοπούλου αγόρασε τον κεντροδεξιο-δεξιό ΕΤ, το 2006, προκειμένου να ικανοποιήσει, ως όλα δείχνουν, τις προσωπικές και πολιτικές φιλοδοξίες της.
Προηγουμένως, είχε επιχειρήσει να αγοράσει μια εφημερίδα που εκινείτο σε διαφορετικό πολιτικό μήκος κύματος. Το κεντρο-αριστερό Εθνος. Το ποσόν που προτάθηκε θεωρήθηκε πολύ υψηλό (120 εκ.ευρώ) και έτσι προτίμησε να δώσει 11 εκ.για τον ΕΤ.
Μόνο και μόνο τα άλματα από τη μια όχθη στην άλλη δείχνουν ότι απλά ήθελε μια οποιαδήποτε εφημερίδα και όχι μιας συγκεκριμένης πολιτικής κατεύθυνσης.
Προ διετίας, μετέφερε τον ΕΤ, από τον Αλιμο, στο Blue Land. Εκεί, στον πέμπτο όροφο είχε και το δικό της γραφείο. Απέναντί της, το Ολυμπιακό στάδιο και βέβαια, το φαραωνικό του Καλατράβα.
Προφανώς, ήθελε να βλέπει καθημερινώς την ακριβοπληρωμένη Ολυμπιακή «επιτυχία» της. Στο κτίριο που αγοράστηκε με λίζινγκ από την οικογένεια Λάτση, εγκατέστησε, εκτός από τον ΕΤ, τον ραδιοσταθμό City. Πολύ σύγχρονα γραφεία και εξοπλισμός, με την διαφορά ότι ήταν χώροι παντελώς ακατάλληλοι για δημοσιογραφική δουλειά. Μια «αμερικανιά», ένα απέραντο γήπεδο, που κανείς δημοσιογράφος δεν μπορούσε να μιλήσει από το τηλέφωνο με μια πηγή του, επειδή ακουγόταν μέχρι την άλλη άκρη της μεγάλης αίθουσας, κ.ο.κ.

Όλα δείχνουν ότι ήθελε να εγκαινιάσει ένα απρόσωπο εργασιακό μοντέλο, όπως απρόσωπη και απολιτίκ ήταν η εφημερίδα που έβγαζε. Να σημειωθεί πως ενώ η εφημερίδα εξεδίδετο από το 1983, το πρώτο φύλλο του νέου ΕΤ, είχε τον αριθμό …«1».
Ένα επίσης, απαράδεκτο γεγονός είναι ότι παράτησε στις αποθήκες όλο το παλιό αρχείο των εφημερίδων του Ελ.Τύπου (23 χρόνια). Η νέα διοίκηση είχε υποσχεθεί ότι θα το φωτογραφήσει και θα το κάνει ψηφιακό, αλλά, ως όλα δείχνουν το άφησε στα αζήτητα. Αν είναι δυνατόν! Μια εφημερίδα, δίχως το αρχείο της. Χωρίς την βασική δημοσιογραφική κληρονομιά της και το περιουσιακό της στοιχείο. Πράγμα αδιανόητο για λειτουργικούς, αλλά και ιστορικούς λόγους.

Την εφημερίδα ανέλαβαν τα golden boys της κ.Αγγελοπούλου. Καλοπληρωμένοι μάνατζερ και σύμβουλοι, ως επί το πλείστον από το περιβάλλον της και το «Αθήνα 2004». Αυτοί κουβάλησαν τους «δικούς» τους, ενώ παράλληλα απολύονταν δημοσιογράφοι, με τη μορφή των «οικειοθελών αποχωρήσεων».
Επειδή όμως, «κάτι» δεν της άρεσε, άλλαζε τον έναν διευθυντή κατόπιν του άλλου. Ετσι, μέσα σε δυόμισι χρόνια άλλαξε πέντε (!) διευθυντές. Κάτι που προφανώς αποτελεί το δικό της Ολυμπιακό ρεκόρ. Μαζί με τους νεοερχόμενους, έφταναν και άλλοι «ημέτεροι», ενώ με τους αποχωρούντες έφευγαν οι «κολλητοί» τους, κ.ο.κ. Δηλαδή, φαύλος κύκλος.
Ετσι, ενώ με τις «οικειοθελείς» εξόδους, το δημοσιογραφικό προσωπικό, από 120 άτομα έφτασαν τα 65-70, μετά όλες αυτές τις παλινωδίες ανήλθε στα περίπου 250. Στο μεταξύ, τα έξοδα αυξάνονταν, ενώ πολλές «επιχειρηματικές» επιλογές, όπως περιοδικά «φίλων», εκτός από ακριβές ήταν μάλλον αποτυχημένες. Οι ίντριγκες στο περιβάλλον της έδιναν και έπαιρναν, με αποτέλεσμα, όπως στο ηλεκτρονικό παιχνίδι pac man, οι διευθυντές να τρώγωνται ο ένας μετά τον άλλον...

f