Όχι έτσι παιδιά, μας βλέπουν...

Από προχθές το βράδυ η κυβέρνηση αποφάσισε τη στάση που θα κρατήσει έναντι των «ενοχλητικών» 450 υπό απόλυση εργαζομένων του συγκροτήματος του Ελεύθερου Τύπου.

Απέναντι λοιπόν στο ρεαλιστικό αίτημά μας που είναι η επαναλειτουργία των εφημερίδων και του ραδιοφωνικού σταθμού, η κυβέρνηση τελικά καταφεύγει δυστυχώς στην εύκολη, πολλαπλά δοκιμασμένη στο παρελθόν, αλλά επικίνδυνη λύση που φέρει τον κωδικό: «ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού» με στόχο να μας φέρει απέναντι τόσο στους εργαζόμενους συναδέλφους μας όσο και με όλους τους ανέργους και την κοινωνία.

Η ενεργοποίηση αυτής της γκεμπελικής στρατηγικής που «χαράχθηκε» από το γαλάζιο επικοινωνιακό επιτελείο ήδη ξεκίνησε να εξελίσσεται στην Βουλή αλλά και να επεξεργάζεται σε πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία.

Πρώτος «εκτελεστής» χθες ο υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για τα ΜΜΕ, Κώστας Γκιουλέκας κατά την επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφάζανη στην Βουλή. Λίγο αργότερα την «σκυτάλη» παρέλαβαν ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος και ο γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, Γιάννης Τραγάκης στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Στο ίδιο μήκος και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος, όπως και δεκάδες στελέχη και αξιωματούχοι της Ρηγίλλης.

Ποιο είναι λοιπόν το «κουτοπόνηρο» κυβερνητικό σκεπτικό, που θα το ακούσουμε δημόσια πολλές φορές από εδώ και κάτω…
«Η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχωρίζει τους ανέργους. Με την ίδια ζέση που αντιμετωπίζει όποιον χάνει τη δουλειά του, έτσι θα αντιμετωπιστούν και οι εργαζόμενοι του Ε.Τ. Όχι με επιλεκτικά και προνομιακά κριτήρια…»

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ

Εμείς από την κυβέρνηση δεν ζητάμε τίποτα το επιλεκτικό, όπως και κανένα προνόμιο έναντι κανενός. Εμείς αυτό που λέμε είναι ξεκάθαρο και απλό: αντί να πιάσουμε σειρά στο Ταμείο Ανεργίας ας βάλουμε και πάλι μπροστά την εφημερία και τον ραδιοσταθμό.

Αλήθεια είναι πολύ δύσκολο για να καταλάβετε επιτέλους πως η ψυχή μιας εφημερίδας δεν είναι οι ιδιοκτήτες της, αλλά οι αναγνώστες της, που στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν και είναι πολλοί. Όπως και ότι η καρδιά μιας εφημερίδας, δεν είναι τα «αφεντικά» αλλά οι εργαζόμενοι της και μόνο .

Αυτοί που το έσκασαν σαν κλέφτες, στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι οι ιδιοκτήτες της. Η καρδιά και η ψυχή της ( εργαζόμενοι και οι αναγνώστες) παραμένουμε ΕΔΩ.

Αυτό που λέμε, λοιπόν, ως ευθύνη της κυβέρνησης είναι να παρέμβει ως οφείλει, ώστε ο Ελεύθερος Τύπος να είναι και πάλι στο περίπτερο και ο CITY στους ραδιοφωνικούς μας δέκτες.

Εμείς δεν λέμε να μας βρει η κυβέρνηση εκδότη.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, εμείς λέμε ότι σε όλες τις επιχειρήσεις που κλείνουν και υπάρχουν μαζικές απολύσεις και διαλύεται ένας ολόκληρος επαγγελματικός κλάδος, τα αρμόδια υπουργεία είναι υποχρεωμένα να παρέμβουν. ΝΟΜΙΜΑ (μέσα από την κείμενη νομοθεσία). Έτσι και εδώ, ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ μέτρα, ενεργοποιώντας πολιτικές και προγράμματα ώστε να επαναλειτουργήσει μια εφημερίδα και ένας ραδιοφωνικός σταθμός. Να παραμείνουν δηλαδή ενεργές οι θέσεις εργασίας. Αυτό που έχουν κάνει όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά για μια σειρά ιδιωτικών εταιρειών που οι ιδιοκτήτες τους βάζουν λουκέτο και αφήνουν δεκάδες, εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο.

Τίποτα το περίεργο, τίποτα το διαπλεκόμενο, τίποτα το προνομιακό, τίποτε το ευνοϊκό. ΟΛΑ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΥΓΗ προς την κυβέρνηση και την κοινωνία.

ΟΛΑ τα υπόλοιπα, αποτελούν προσχηματικές δικαιολογίες, μικροκομματικές πρακτικές και φυσικά κλείσιμο ματιού σε συμφέροντα και «φίλους» εκδότες….