Σοβαρούς εσωτερικούς κραδασμούς στην «αυτοκρατορία» Αγγελόπουλων φαίνεται να προκαλεί το «τσάκισμα» του προφίλ της οικογένειας, εξαιτίας του λουκέτου στον Ελεύθερο Τύπο και τον City, και του πετάγματος στο δρόμο 470 εργαζομένων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, ήδη υπήρξε παρέμβαση της μητέρας του Θόδωρου Αγγελόπουλου, προκειμένου, σε αυτές τις «δύσκολες» ώρες για την οικογένεια, να υπάρξει ανακωχή ανάμεσα στα αδέλφια, Θόδωρο και Κωνσταντίνο (ιδιοκτήτης της Χαλυβουργικής).Ως γνωστόν, τα δύο αδέρφια επί σειρά ετών βρίσκονται σε αντιπαράθεση, με συχνότατη κατάληξη στα δικαστήρια. Κατά το διάστημα που ο ΕΤ βρέθηκε στα χέρια της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου, δεν ήταν λίγες οι φορές που επιχειρηματικές επιλογές του κ. Κ. Αγγελόπουλου (π.χ. συμφωνία με τη ΔΕΗ) βρέθηκαν στο στόχαστρο της εφημερίδας.
Τώρα όμως, όπως αναφέρει «Το Παρόν», η «σκληρή διαμάχη μπαίνει στο ράφι». Κατά τις ίδιες πληροφορίες, που η εφημερίδα σημειώνει ότι μεταφέρει με επιφύλαξη, «η ανακωχή οφείλεται σε δραματική παρέμβαση της μητέρας τους, της δυναμικής συζύγου του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, του πατριάρχη της οικογένειας. Ζήτησε και από τα δύο παιδιά της, τον Κώστα και τον Θόδωρο, να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους, γιατί προέχει η οικογένεια να είναι ενωμένη, τώρα που κτυπιέται το όνομα των Αγγελόπουλων». Όπως και να’χει, εμφανής είναι η προσπάθεια της οικογένειας Αγγελοπούλου να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατόν από το «αγκάθι» του Ελεύθερου Τύπου και βέβαια από τους «ενοχλητικούς» εργαζομένους του.
Οι τελευταίοι, όχι μόνον δεν το βάζουν κάτω, αλλά κυκλοφόρησαν πανελλαδικά την εφημερίδα Εναλλακτικός Τύπος, ενώ ζητούν επαναλειτουργία του Ελ.Τύπου και διασφαλίσεις για την «επόμενη ημέρα». Ετσι, η οικογένεια Αγγελόπουλων, προκειμένου να απεγκλωβιστεί από το αδιέξοδο, καταφεύγει στο ένα επικοινωνιακό τρίκ μετά το άλλο. Τώρα λοιπόν, καλλιεργεί την εντύπωση ότι υπάρχει ενδιαφερόμενος για την εφημερίδα. Ωστόσο, δεν δίδει την παραμικρή διευκρίνιση για το εάν έχει βρεί –ή, έστω, αναζητά- κάποιον. Δύσκολα όμως, μπορεί να πείσει για τις προθέσεις της, αφού από την πρώτη στιγμή του λουκέτου, το μόνο που κάνει, είναι να διαχειρίζεται επικοινωνιακά την ήττα της και να προσπαθεί να απαλλαγεί από τους εργαζόμενους.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται και η επιχείρηση για να τους πετάξει έξω από τα γραφεία τους, κλείνοντάς τους τηλέφωνα, υπολογιστές, κ.λ.π.
Το στόχο της διάσπασής τους, αλλά και της ανεύρεσης πιθανού αγοραστή του τίτλου του ΕΤ, εξυπηρετεί και η θέση της οικογένειας ότι θα «επιδοτήσει» κάποιες (!!!) θέσεις εργασίας στον επόμενο ιδιοκτήτη του ΕΤ. Ας σταματήσουν να παίζουν λοιπόν, με τις αγωνίες των εργαζομένων. Κι ας σταματήσουν να πληρώνουν τα «παπαγαλάκια» τους για να προβάλλουν τις διαρροές τους. Αν έχουν κάτι να πουν και να κάνουν, ας λειτουργήσουν επιτέλους με υπευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία. Διότι, έως τώρα, μόνον ανευθυνότητα απέναντι σε μια ιστορική εφημερίδα και στους εργαζόμενούς της, επέδειξαν.
ος αποφυγή παρεξηγήσεων αλλά και υπαινιγμών για... λογοκρισία, σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο και δη βωμολοχίες και ρατσιστικές αναφορές, καθώς και συκοφαντικές αναφορές χωρίς τεκμηρίωση δεν αναρτώνται στο παρόν blog.
9 σχόλια:
bashΟ Τιτανικός και οι καπεταναίοι που τυφλώθηκαν απο έπαρση
Απο την ημέρα που αγοράστηκε εως και τότε που έβαλε λουκέτο ετσι ήταν πάντα στον Ελεύθερο Τύπο. Με ενα πλάνο κατά νου και προδιαγεγραμμένες επιλογές. Οπως γίνεται στις πολυεθνικές και οχι στις γνήσιες εφημερίδες. (Εκτός βέβαια αν συγκλείνουν μεταξύ τους μέχρι πλήρους ομογενοποίησης όπως δυστυχώς αρχίζει να συμβαίνει. Βεβαίως πάντα εν κρυπτώ). Σσσς, μην ακούσουν οι απένταντι τι σχεδιάζουμε στο πλάνο μας, πως θα βάλουμε στη γωνία οσους δεν γουστάρουμε. Πρώτα λοιπόν αποφασίσαμε να ξεκαθαρίσουμε το γερασμένο (?) τοπίο. Να φύγει δηλαδή ο κόσμος που θεωρούμε άχρηστο. Εμείς θεωρούμε... όχι οτι είναι κατ ανάγκη, αλλά ξέρετε τώρα όταν κατόπιν εντολής το πλαφόν σου ειναι τα 35 και αυτοί ειναι 45 βαλε τι να τους πεις, άντε πέθανε. Και έφυγε με ευνοική αποζημίωση γιατί περι αποζημιώσεως επρόκειτο. Τα υπόλοιπα περι εθελουσίας κλπ., είναι κομψές αρλούμπες που εφευρίσκουν οι στελεχάρες για να πλασάρουν το πιάτο στους ιδιοκτήτες και στις μιντιακές στήλες. Και να δικαιολογήσουν τους απίστευτα υψηλούς μισθούς.
Και ύστερα άρχισαν να καταφθάνουν οι ... φωστήρες. Οι ντόπιοι εννοώ (απο την κλαδική τους), γιατί οι αλλοδαποί ήδη είχαν πιάσει δουλειά. Ετρεχε και το πανάκριβο συμβόλαιο των, σύμφωνα με πληροφορίες 3+ εκ. ευρώ. Ξέρετε άλλο κασέ, πλούσια χρώματα, χαρτί πολυτελείας, τεράστιες φωτογραφίες, κείμενα μην στενοχωρήσουμε κανένα, ολίγον απο οικολογία και περιβάλλον, ολίγον απο διανόηση, πολυ σούρτα φέρτα και ακόμη περισσότερο δήθεν. Πανάκριβη συσκευασία ενός μετριώτατου προιόντος. Και στην μέση τα νεοπροσληφθέντα μικρά στα διάφορα τμήματα, τα σήκω-κάτσε και τι σπουδαίοι που είσαστε. Να βλέπεις κείμενο τους και να λες μας πως στην ευχή δεν το έκοψαν, ετσι νομίζουν οτι η εφημερίδα θα κτυπήσει την αγορά. Με εκθέσεις ιδεών;
Κείμενα μαλάκια, χωρίς σπονδυλική στήλη, εύκαμπτα, άνευρα και καθώς πρέπει, όπως το σινιέ ρουχαλάκια τους. Προσθέστε οτι θέλετε για γαρνιτούρα. Αμ, ανόητε αυτά ήθελαν, το ήξεραν πολυ καλά οι «μεγάλοι» θα πει η φωνή απο απέναντι. Εσυ είχες τις αυταπάτες περι σοβαρής δημοσιογράφιας, και οχι εκείνοι. Και δώστου συσκέψεις επι συσκέψεων με ύφος και στυλ. Οτι καταλάβαινες. Ηδη οι ... μεγαλύτεροι είχαν παει στη γωνία, ισως αργότερα να τους έλεγαν να μείνουν με το ενα πόδι σηκωμένο για τιμωρία. Ενδεχομένως σε επόμενο χρόνο να τους ζητούσαν και πιστοποιητικό γέννησης ως αιτιολογημένο σκεπτικό για την εικονική εκτέλεση. Το τι ακουγόταν δεν περιγράφεται. Θέματα που είχαν γραφτεί δέκα, δεκαπέντε και είκοσι χρόνια πριν προτείνονταν ως ολοκαίνουργια και εξαιρετικά. Σε άσχετους επικεφαλείς που προφανώς δεν τα είχαν δεί ποτέ. Αχ, αυτή η άτιμη εμπειρία οταν λείπει πως φαίνεται... Και στις πωλήσεις και στο πορτοφόλι του εργοδότη.
Και βέβαια οι καβγάδες των υψηλά ιστάμενων (και πανάκριβα αμειβόμενων) δεν άργισαν να ξεσπάσουν. Εγω εχω το πάνω χέρι, οχι εγώ, ποιός το εχει τελικά. Πάντως οχι αυτός που το ακούμπησε τελευταίος αλλά ο .... άλλος, με το μεγαλύτερο μέσον. Και κάποιοι πήραν την άγουσα για το σπίτι, βεβαίως οικεία βουλήσει, αλλά με ενα τσουβάλι λεφτά για ηθική... αποκατάσταση μην μπας και στενοχωρηθούν πολυ. Η τζιπ, εξαρτάται...Και οχι μόνον καλοπληρώθηκαν αλλά βγήκαν και να βρίσουν, τι άσχημα που ήταν, τι ανοργανωσιά ήταν αυτή, και πως πάει το μαγαζί έτσι. Αλλά για τα λεφτά μούγκα. Καλά ήταν όταν τα εισέπραταν απο τη τσέπη του εργοδότη. Ωστόσο στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος. Οταν η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί την μάνα ενσκύπτουν οι... έξυπνοι και διεκδικούν καρέκλα. Με καλοπιάσματα, με γλυψίματα, με νάζια (οπου χρειαζόταν), με ... δώσιμο-για να θυμηθούμε και την παλιά μας τέχνη-κόσκινο στους προηγούμενους-με οτι τέλος πάντων ανοίγει δρόμο προς τα επάνω. Και ύστερα προιστάμενοι, εν μια νυχτι, (στο σκοτάδι δεν φαίνονται τα γεγονότα...), με ύφος και φωνές, με παραμερισμούς και υποτιμήσεις, με κάτω τα κεφάλια γιατι εγω είμαι που διοικώ κλπ. Αλλα ταυτόχρονα σας αγαπώ. Ξέρετε τώρα πως μανιπουλάρεται το πλήρωμα. Καρότο και μαστίγιο για να στρώνει ο κόσμος.
................................
Τιτανικός 2
Κατα παράδοξο τρόπο η κατάσταση δεν βελτιώθηκε. Παρά τις αναρηχήσεις των ... ικανών. Αντίθετα χειροτέρευσε. Θέματα χάνονταν, μπουρδουκλώνονταν, προγραμματίζονταν ενω άλλα έμπαιναν σε σακουλάκι με ναφθαλίνη για να διατηρηθούν μπας και τα χρειασθεί η εφημερίδα την επόμενη πενταετία. Οι παλαιότεροι, κατεσπαρμένοι σε διάφορα τμήματα, συνηθισμένοι στο επαγγελματικό τρόπο εργασίας αποσυντονίσθηκαν. Αρχισαν οι συγκρούσεις των γενεών, αλλά μυαλά οι παλαιότεροι και ολιγότεροι, άλλα οι νεοφερμένοι που κατά σύμπτωση προέρχονταν απο το πανεπιστημιακό νηπιαγωγείο της δημοσιογραφίας. Για να είναι εναρμονισμένοι δηλαδή με το «νεανικό» πνεύμα της εφημερίδας που είχε βγεί εις άγραν νεαρών πελατών. Δυστυχώς προκρινόταν συνεχώς το ρηχό, διεκπεραιωτικό και οχι το εδραιωμένο σε επιχειρηματολογία, τεκμηρίωση και ιδεολογία κείμενο. Αρα το αποτέλεσμα της γνώσης και της εμπειρίας. Και εδω άραγε ποιανού ειναι το πάνω χέρι ε, μα των δικών μας. Εβλεπαν με φρίκη οι εμπειρότεροι να χρίζονται υπεύθυνοι και αρχισυντάκτες, πρόσωπα που σε σοβαρες εφημερίδες ζήτημα ειναι αν θα τα προσλάμβαναν για δεύτερες ή τρίτες δουλειές. Αλλα είπαμε. Προφανώς και στα άλλα μαγαζιά υπάρχουν στραβά αλλά και η γνώση να αυτοπεριορίζεσαι εως εκει που δεν θα καταστραφείς είναι που τα διατηρεί ζωντανά.
Για την προαγωγή είχαν μεσολαβήσει και οι ... μεγάλες εσωτερικές δυνάμεις γιατί εχθρούς μπορείς μεν να έχεις, αλλά νοιώθεις το πραγματικό κίνδυνο μόνον όταν ανοίξει οι κερκόπορτα- βλέπε ρουσφέτι με ολίγον απο μεγαλο-συνδικαλισμό. Πάρε τον δικό μου είναι καλός ή να προσλάβεις την κοπελίτσα, είναι εξαίρετη, μόλις τώρα τελείωσε το πανεπιστήμιο, πήγε και σε κάποιο εργαστήρι. Αυτό για τους κάτω οροφους, το πόπολο με τα λίγα ευρουλάκια. Διότι πιο πάνω τα κασε επέβαιναν επι πυραύλου. Να πάρουμε τον κ. ταδε θα μας φέρει και αναγνώστες αλλά και ο κ. δείνα, είναι εξαιρετική πένα, έχει όμως και ενα φίλο με κάποιες γωνριμίες που πρέπει να φέρουμε δίπλα μας . Και αφου υπήρχε το χρήμα έπεφτε άφθονο για τις μεταγραφές και τα συμβόλαια. Ο καθένας και η παρέα του. (Αναμφίβολα σε μια τόσο πυκνή διάταξη επαγγελματιών υπήρξαν και εξαίρετοι, με άψογη συμπεριφορά, παρουσία και άφθονη προσφορά στους τομείς τους.
Ομως σε σημαντικό ποσοστό η καινούργια ανθρωπογεωγραφία θύμιζε κοκκινισμένους, αλα κοτοπουλί, βορειοευρωπαίους το κατακαλόκαιρο σε Μεσογειακές παραλίες, δίπλα σε ντόπιους περιστασιακούς μιγάδες. Και άρχισαν οι αφ’ υψηλού πειραματισμοί με το πορτοφόλι του εκδότη να επενδύει αγόγγυστα τα εκατομμμύρια. Να το βάλουμε έτσι, οχι να το βάλουμε αλλοιώς, οχι να το μεγαλώσουμε, ύστερα να το κοντύνουμε, να αλλάξουμε το υφος, και τέλος βάλτο να πάρει όπως και να είναι, σάμπως ξέρουμε τι θέλουμε. Κότσαρε και μια πανάκριβη φωτογραφία αφου άλλοι πληρώνουν. Λοιπόν δεν υπάρχει γελειότερη εικόνα απο το να βλέπεις άσχετους «αρχισυντάκτες» να ... διοικούν με το ανασηκωμένο πηγούνι του ολα τα ξέρω και να φουσκώνουν σαν παγώνια, χωρις να καταλαβαίνουν πόσο λίγοι είναι. Και ακόμη χειρότερα να μην γίνεται αντιληπτή η ανεπάρκεια τους απο τα μεγαλοστελέχη, τους διευθυντές και την ομήγυρη τους, ισως γιατι αυτά ηταν μικρά ζητήματα να ασχοληθούν-άλλωστε είχαν σοβαρότερα.
Ομως ακόμη χειρότερα μάλλον δεν γνώριζε τα πάντα η ιδιοκτησία που βασιζόμενη σε συμβουλές επένδυε συνεχώς λες και ηταν στόλος και οχι μια εφημεριδα. Θα πείτε δεν ήξερε, δεν ρώταγε. Ναι, αλλά ποιον αφου μάλλον είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο περιβάλλον της. Μέσα στο χαμό κάποιοι έμπειροι τραβούσαν τα μαλλιά τους μεγαλομικραίνοντας συνεχώς κείμενα, άλλοι τρελαίνονταν στην προοπτική να κάνεις ελεύθερο διαβάζοντας μόνον την ειδησεογραφια στο διαδίκτυο, δηλαδή χωρις τις δικές σου πηγές. Ορισμένοι προσπαθούσαν με ευγένεια να εξηγήσουν οτι η τακτική είναι λάθος ενω ορισμένοι κλείσθηκαν για πάντα στον εαυτό τους μην ελπίζοντας στο παραμικρό. Κανείς δεν ασχολήθηκε με την απώλεια ή ακύρωση θεμάτων και σοβαρών ρεπορτάζ που λειτουργούσε εις βάρος της εφημερίδας. Ηταν τόσο συστηματικό και μελετημένο το καταχώνιασμα τους στα συρτάρια που θα έπρεπε να θεωρηθεί αιτία παραπομπής υπευθύνων (?) στο πειθαρχικό.
..............................
Διαβαζω μερες τωρα το μπλοκ σας, βεβαιως και υποστηριζω τον αγωνα σας αλλα θελω να κανω και καποια σχολια. Αν δεν κανω λαθος η ΕΣΗΕΑ ειναι εξαφασισμενη. Δεν υπαρχει πουθενα. Η μηπως εκπροσωποι της ερχονται καθε μερα να σας συμπαρασταθουν. Ο κ. Σομπολος που ειναι, γιατι δεν ερχεται; Μονον στα καναλια τον νοιαζει να βγαινει αναμασοντας τα και τα ιδια. Ειναι δυνατον αυτος ο ανθρωπος να επιδιωκει την επανεκλογη του στη θεση του προεδρου της ΕΣΗΕΑ; Προφανως την ιδια αποψη εχω και για τους υπολοιπους. Μην ενοχληθουν, μην δειξουν οτι υποστηριζουν ενεργα τους απολυμενους, μην ανησυχησουν οι εκδοτες. Αρκουνται στις ανωδυνες ανακοινωσεις. Ετσι εννοουν την συμπαρασταση στους εργαζομενους; Γιατι καθε φορα εκλεγετε τους ιδιους; Δεν υπαρχουν αλλοι πιο ικανοι και καλοπροαιρετοι; Αναλογιστε τις ευθυνες σας ως σωμα.
Συμφωνω με τον προηγουμενο αναγνωστη. Τι ειδους σωματιο ειναι αυτο; Γιατι δεν παραιτουνται ολοι να πανε στα σπιτια τους; Για ποσο ακομη θα ειναι αγκιστρωμενοι στις καρεκλες τους; Ποιος τους χρειαζεται; Αλλωστε οταν απολυθει κανεις ο τελευταιος που θα απευθυνθει ειναι η ΕΗΣΕΑ. Μονος του τρεχει μπας και βρει καμμια δουλεια. Διοτι αν κανει το λαθος και διαβει την πορτα της ΕΣΗΕΑ θα ακουσει εκεινα τα μικροκακομοιρα ε, ετσι ειναι η κατασταση, απολυονται παντου, κανε υπομονη, ξερεις ποσοι ειναι στο δρομο; Εννοειται πως οι σκεψεις που γεννιουνται ειναι αδυνατον να δημοσιευτουν.... Υπαρχει ομως μια γενικη απορια. Ειναι δυνατον προεδρος σωματειου να τρεχει στο αστυνομικο ρεπορταζ οπως ο νεοτερος ρεπορτερ; Τι θελει να αποδειξει; Και πως καταφερνει να ασκει τα καθηκοντα του οταν ο περισσοτερος χρονος αφιερωνεται μεταξυ εφημεριδας και καναλιου; Αλλα ξεχασα ποσο ωρα μπορει να χρειαστει η συνταξη μιας ακομη ανακοινωσης περι συμπαραστασης στους απολυμενους μπλα μπλα μπλα.... Το ερωτημα ειναι τι κανουν οι αποκατω, οι ανθρωποι που ξημεροβραδιαζονται στα ρεπορταζ; Αυτοι που παιρνουν μια συμβαση. Δεν αγανακτουν; Νοιωθουν σιγουροι οταν βασιζονται σε τετοιες τις ηγεσιες; Η απλως δεν ασχολουνται πλεον ;
rmΣωστα, σωστα ! Χωρις πολλες κουβεντες να παραιτηθουν και να πανε σπιτια τους. Να προκυρηχθουν αλλες εκλογες. Χωρις αυτους για υποψηφιους. Αλλα με νεοτερους και αφθαρτους. Αληθεια πως νοιωθουν ολοι αυτοι οι κυριοι οταν λεφουσι τα υποψηφια νεα μελη ανεβοκατεβαινουν στην ΕΣΗΕΑ για την εγγραφη μουρμουριζοντας ποιος την ... χαιρεταει, για τον ΕΔΟΕΑΠ παμε. Μηπως τα ιδια δεν λεγονται στα πηγαδακια των ΜΜΕ; Ειναι αληθεια πληροφορια που θελει εκδοτη να συνενοειται με την ηγεσια της εκφραζοντας την επιθυμια 150 απολυσεων και να λαμβανει την απαντηση δεν μπορουμε να το... διαχειριστουμε. Δηλαδη περι διαχειρισης προκειται;
Η ομαδούλα τους ήταν όλη ανευθυνη, εξ ου και ακριβοπληρωμένη. Διότι αν έχεις να ρισκάρεις χιλιάδες ευρώ δεν σηκώνεις ανάστημα στα λάθη, τα εξ επι τουτου και μη, στις παραλείψεις, στα "εγκλήματα" τα δημοσιογραφικά, αλλά κατεβάζεις τα παντελόνια και ξεχνάς ότι είσαι άντρας
Διαβαζοντας τα δυο μεγαλα κειμενα μενει κανεις αναυδος. Τοση ανοργανωσια και αναξιοκρατια επικρατουσαν εκει; Και τι τους εφταιγαν οι παλαιοτεροι εργαζομενοι; Δεν ηθελαν τη πειρα τους και την αξιοπιστια τους; Ειναι εγκλημα να μεγαλωνεις κανοντας την ιδια δουλεια; Ειναι σοβαρα πραγματα αυτα; Και επειτα αναρωτιουνται γιατι βουλιαξε.
παρόλα αυτά σχετικοί και άσχετοι, ικανοί και ανίκανοι, επαναστάτες και συμβιβασμένοι, μικροί και μεγάλοι, παλιοί και νέοι έτρεξαν για... φράουλες και σαμπάνια στους κήπους του κ. Παπαγ....
Εχω να πω οτι ο Παπαγ.... δεν κάλεσε τους πάντες για φράουλες και σαμπάνια, παρά μόνο το «εκλεκτό» ΕΤ2 της κυρίας (ο Θεός να την κάνει). Μάλιστα στο δεύτερο ραντεβού με άλλα τμήματα της εφημερίδας το μενού είχε αντικατασταθεί με πιο casual ποτό και... fingerfood. Καρμοίρηδες παιδάκι μου, ούτε να κρατήσουν ψηλά το status της «κυρίας».
Και πάλι επισημαίνω, ευτυχώς τελικά για πάρα πολλούς εργαζόμενους, ότι δεν κλήθηκαν όλοι για «to know us better» στην Κηφισιά. Και σίγουρα αρκετοί δεν θα «έτρεχαν» ακόμη και αν είχαν λάβει πρόσκληση.
Δημοσίευση σχολίου