Ηasta La Vista και Άστα Να Πάνε

Διάβασα πάλι την Κυριακή πολλές αναλύσεις και δικαιολογίες αρμοδίων και μη για την τύχη του ΕΤ, οι οποίοι αποφάσισαν να ζητήσουν τα ρέστα κατόπιν εορτής από τον «Ισπανό». Τον Ισπανό δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά και δεν έχω κανένα λόγο ούτε να τον υποστηρίξω, ούτε να ταυτιστώ μαζί του. Αυτό που θέλω απλά να καταθέσω είναι ότι μαζί με την υπόλοιπη ομάδα του review αναλάβαμε να υλοποιήσουμε ένα καθαρά δικό του σχέδιο. Το Review ήταν ένα παιδί του Ισπανού, το οποίο το τρέξαμε επί 106 εβδομάδες χωρίς να καταργήσουμε το αρχικό concept αλλά με κάποιες ελαφρές μόνο τροποποιήσεις, οι οποίες δεν άλλαξαν πάντως το χαρακτήρα του, που το ήθελε να έχει και άποψη και ανάλυση και... αίρεση. Αντίθετα, όπως μας τόνισε σε μια συνάντηση μας, μια συνεργάτις του Ισπανού (αυτή ήταν Κολομβιανή) υπηρετήσαμε το αρχικό σχέδιο πιστά κατορθώνοντας μάλιστα και να το βελτιώσουμε.

Μιλάω για το Review λοιπόν, το 40σέλιδο ένθετο περιοδικό του Σαββάτου γιατί όλοι εμείς που δουλέψαμε σε αυτό το αισθανόμασταν σαν παιδί μας και γιατί ήταν ένα προϊόν του ΕΤ, που κατά γενική ομολογία ήταν επιτυχημένο και απέσπασε από την πρώτη μέρα τα θετικά σχόλια φίλων και «μη φίλων» (γιατί επισήμως εχθρούς δεν είχαμε ποτέ) αλλά και της ίδιας της ιδιοκτησίας.

Το Review λοιπόν κυκλοφορούσε αυτόνομο (δηλαδή έξω από το σώμα της εφημερίδας σε 40 ή λόγω κόστους αργότερα σε 32 σελίδες). Τον περασμένο Οκτώβριο λόγω της καλής του πορείας έγινε μια ευρεία σύσκεψη, παρουσία και ορισμένων συμβούλων με στόχο την επέκτασή του και την αναβάθμισή του. Μου ανατέθηκε να παρουσιάσω προτάσεις για νέες στήλες, σελίδες και πιθανές συνεργασίες και ενώ ετοιμαζόμουν να καταθέσω τη σχετική πρόταση βρέθηκα ξαφνικά προ εκπλήξεως όταν κάποια ημέρα ο διευθυντής του ΕΤ μου ανακοίνωσε, ότι από τα τέλη Νοεμβρίου το ένθετο μας θα περιοριζόταν σε αρχικά 24 και μετά 20 σελίδες μέσα στο κυρίως σώμα της εφημερίδας «λόγω περικοπών». Το Σάββατο 29.11.2008, πρώτη ημέρα των περικοπών αυτών, που το review δηλαδή κρύφτηκε μέσα στην εφημερίδα, ο ΕΤ «προσέφερε» το περιοδικό Esquire. Αν και είχαμε προειδοποιήσει ότι το περιοδικό αυτό φυτοζωούσε στα περίπτερα και εμείς απλά θα το σώζαμε από το κλείσιμο και παρά τις σοβαρές ενστάσεις μας για το νόημα αυτής της κίνησης και της επίδρασής της στις κυκλοφορίες του ΕΤ κανένας από τους αρμοδίους δε μας άκουσε, αφού προφανώς το σχετικό deal είχε γίνει. Ανάλογη πορεία απαξίωσης επιλέχθηκε όπως για το Review και για την Agenda για την οποία δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω.

Το αποτέλεσμα ήταν εκείνο το Σάββατο η κυκλοφορία του ΕΤ να πέσει κατά 8470 φύλλα σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα (από 38.410 στα 29.940) και η πορεία αυτή να συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες. Οταν δηλαδή στα τέλη του 2007 και μέχρι τα μέσα του 2008 ο σαββατιάτικος ΕΤ πουλούσε πάνω από 40.000 φύλλα, σταδιακά συρρικνώθηκε στις 20 με 25 χιλιάδες.

Το τελευταίο Σάββατο κυκλοφορίας του στις 20 Ιουνίου 2009 ο ΕΤ πούλησε 22.320 φύλλα, όταν ένα χρόνο πριν πουλούσε τα διπλάσια (14 Ιουνίου 2008 πούλησε 44.200 φύλλα και στις 21 Ιουνίου 2008 πούλησε 43.320 φύλλα). Για να μην μιλήσω για κάτι Σαββατιάτικα, που άγγιζαν ή ξεπερνούσαν τις 50.000 φύλα. Αλλά τότε όλοι καμάρωναν...

Φταίει και για αυτή την κατρακύλα λοιπόν ο "απολιτίκ" Ισπανός ή κάποιοι άλλοι, που αποφάσισαν με κριτήρια, άγνωστα προς εμένα να ακολουθήσουν μια πορεία προς ένα απολιτίκ και επιφανειακό lifestyle, και απαξιώνοντας δημοσιογραφικές δουλειές, που γίνονταν μέσα στην εφημερίδα; Ας ομολογήσουν επιτέλους την αλήθεια ορισμένοι, που προσπαθούν ακόμα να βγάλουν την ουρά τους απέξω για την τραγωδία του ΕΤ ή τουλάχιστον ας κάνουν τουμπεκί όπως έκαναν επί δύο εβδομάδες τώρα. Και ας μην αναζητούν την λύτρωση μακριά στην... Ισπανία.

Aυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας. Και για τελευταία φορά θα πω ότι άλλο πράγμα είναι η κρίση του Τύπου και άλλο η κρίση κάποιων τύπων που είχαν δει τον Ελεύθερο Τύπο, ως κότα που γεννά χρυσά αυγά.

Κώστας Αργυρός,

(πρώην) Υπεύθυνος έκδοσης (πρώην) ΕΤ-Review.