Και οι απολύσεις άρχισαν...

Αθήνα, 7 Δεκεμβρίου 2009

Προς τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ
(κοινοποίηση: Μέλη του Μικτού Συμβουλίου)

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Μέχρι την περασμένη Παρασκευή 4 Δεκέμβρη, ήμουν ανάμεσα στους «τυχερούς» απολυμένους δημοσιογράφους του «Ελεύθερου Τύπου» που η νέα διεύθυνση και η νέα ιδιοκτησία επέλεξαν να συμμετέχουν στο εγχείρημα της επανέκδοσης της εφημερίδας. Ένα εγχείρημα που, κυρίως για μας τους «παλιούς», ισοδυναμούσε με στοίχημα. Γι’ αυτό και κλείσαμε τα μάτια στις άθλιες συνθήκες εργασίας, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας προκειμένου η νέα απόπειρα να στεφθεί με επιτυχία. Η δική μου σταδιοδρομία στο νέο ΕΤ, υπήρξε εξαιρετικά σύντομη, αφού ένα μόλις μήνα μετά την επανακυκλοφορία της εφημερίδας, η διεύθυνση αποφάσισε να με απολύσει, επιδεικνύοντας απαράδεκτη συμπεριφορά, επειδή τόλμησα να υπερασπιστώ τη δουλειά μου.

Θέτω υπ’ όψιν σας τα γεγονότα που οδήγησαν στην απόλυσή μου.
Στο τμήμα του τηλεοπτικού ρεπορτάζ όπου εργαζόμουν, ήμουν η μόνη από τους απολυμένους συναδέλφους μου του ΕΤ και η μόνη που γνώριζα επακριβώς τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης θέσης. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να εκπαιδεύσω τις νέες συναδέλφους και παράλληλα να βγάζω τον κύριο όγκο της δουλειάς. Το αποτέλεσμα ήταν να δουλεύω 12 ώρες την ημέρα, τόσο για τις απαιτήσεις του καθημερινού φύλλου όσο και για την έκδοση του κυριακάτικου τηλεοπτικού περιοδικού, χωρίς ωστόσο ούτε ένα ευρώ επιπλέον αμοιβής για τα κυριακάτικα, όπως προβλέπει η σύμβαση. Κι όλα αυτά μέσα σε άθλιες, όπως ανέφερα και παραπάνω, συνθήκες: εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό ηλεκτρονικών υπολογιστών (πολλές φορές την ημέρα έπρεπε να παραχωρήσω τη θέση μου σε συναδέλφους άλλων ρεπορτάζ για να γράψουν το δικό τους θέμα ή να τσεκάρουν τα email τους), έλλειψη τηλεφώνων, ιδιαίτερα επιβαρυντική ατμόσφαιρα λόγω του μεγάλου αριθμού συντακτών σ’ έναν χώρο ελάχιστων τετραγωνικών, κάκιστο φωτισμό, κλπ. Παρόλα αυτά, έφερα εις πέρας με επιτυχία το κομμάτι της δουλειάς που μου είχε ανατεθεί. Την περασμένη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου, πρότεινα στην προϊσταμένη του τμήματός μου, Κατιάνα Ματζαρίδου, να κάνω συνέντευξη και εξώφυλλο για το τηλεοπτικό περιοδικό της Κυριακής μια παρουσιάστρια ειδήσεων. Εκείνη μου το αρνήθηκε λέγοντας ότι υπήρχε έτοιμη μια συνέντευξη άλλου τηλεοπτικού προσώπου. Γεγονός που αποδείχτηκε πέρα για πέρα αναληθές, αφού με τεράστια έκπληξη διαπίστωσα τρεις μέρες μετά, ότι το εξώφυλλο του συγκεκριμένου τεύχους του περιοδικού, φιλοξενούσε την συνέντευξη που εγώ είχα προτείνει, γραμμένη από την κυρία Ματζαρίδου. Όταν την επομένη μου ζήτησε να προτείνω ονόματα για μελλοντικές συνεντεύξεις, της είπα ότι δεν θα το κάνω και ότι η προαναφερθείσα συμπεριφορά της συνιστά αιτία αναφοράς στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ενωσής μας. ( Αξίζει σ’ αυτό το σημείο να αναφέρω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, όσες φορές ζητούσα από την εν λόγω «συνάδελφο» και προϊσταμένη του τηλεοπτικού τμήματος να μου πει πώς θέλει να γίνει το τάδε θέμα ή σε τι χρόνους θέλει να παραδοθεί το δείνα υλικό, η απάντηση που έπαιρνα ήταν «νομίζεις ότι πρέπει να με νοιάζει με τα χρήματα που παίρνω;»). Την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου με κάλεσε ο διευθυντής της εφημερίδας κ. Γιάννης Μιχελάκης και μου ανακοίνωσε την απόλυσή μου. Ως αιτία ανέφερε τη διαφωνία μου με την κυρία Ματζαρίδου και επιχείρημά του ήταν ότι «αυτά συμβαίνουν». Μήπως το επιχείρημα του κ. Μιχελάκη ότι «αυτά συμβαίνουν», δηλαδή συνάδελφοι να οικειοποιούνται τα ρεπορτάζ άλλων συναδέλφων τους, τελικά μεταφράζεται ότι «συμβαίνει» να απολύονται και όσοι διαμαρτύρονται γι’ αυτό;

Η δις απολυμένη από τον Ελεύθερο Τύπο
Μελίνα Βαλτζή